آنیل کردن و نرماله کردن بلبرینگ‌ها
تفاوت اصلی بین آنیل کردن یاتاقان و نرماله کردن این است که نرماله کردن نوعی یا حالت خاص از آنیل کردن کامل است.تنها تفاوت بین این دو، سرعت خنک شدن است.به طور کلی، عملیات آنیل همزمان با خنک شدن کوره انجام می‌شود، در حالی که عملیات نرماله کردن در هوا انجام می‌شود.نرماله کردن هم برای فولاد زیر-تکتوئیدی و هم برای مس بالای-یوتکتوئیدی قابل اجرا است.برای فولاد یوتکتوئیدی، معمولاً از نرماله کردن برای حذف کاربیدهای شبکه‌ای استفاده می‌شود.برای فولاد هیپویوتکتوئید، هدف از نرماله کردن اساساً مشابه آنیل کردن است، که عمدتاً برای اصلاح اندازه دانه و از بین بردن عیوب ساختاری انجام می‌شود.با این حال، صفحات پرلیت در ساختار نرمالیزه شده ظریف‌تر از صفحات پرلیت در ساختار آنیل شده هستند و مقدار پرلیت در فولاد هیپویوتکتوئید بیشتر از فریت است.بنابراین، سختی و استحکام مس پس از نرماله کردن، هر دو بیشتر از سختی و استحکام پس از آنیل کردن است.از این رو، می‌توان دریافت که در عمل تولید، مواد دارای شبکه سمنتیت در فولاد باید نرمالیزه شوند تا قبل از استفاده از سایر فرآیندها، این مشکل از بین برود.برای موادی که پس از عملیات حرارتی به عملکرد مورد نیاز نیاز دارند، فرآیند آنیل باید با توجه به نیازهای مختلف و انواع فولاد انتخاب شود.برای مثال، اگر پس از عملیات حرارتی به استحکام و سختی خاصی نیاز باشد، می‌توان فرآیند نرمال‌سازی را انتخاب کرد.اگر درجه خاصی از پلاستیسیته مورد نیاز باشد و استحکام و سختی تا حد امکان کاهش یابد، باید فرآیند آنیل انتخاب شود.
